Voor autoliefhebbers heeft Spa magie. En dat geldt niet alleen voor de formule 1 fans. Natuurlijk ligt bij Spa het circuit Spa-Francorchamps waar ‘onze’ Max een zeer waarschijnlijke podiumplek door kapotte techniek een week eerder misliep. Het circuit is berucht om de hele snelle bochten, de fantastische ligging en vaak veel regen.
Spa is voor de SLS de nieuwe startbasis geworden, al de 3e keer in rij. En omdat de organisatie – heel slim – de overnachting voor de start in het hotelpakket heeft gestopt is iedereen er gewoon op woensdagavond. Je rijdt woensdagmiddag naar het mekka van de autosport toe en dit voelt eerder als een cadeautje dan als een straf.
Een ideale start dus zo. En ook snappen ze bij de SLS de finish heel goed. Daarover later meer.
Eerst maar eens beginnen!
Het waren 7 fantastische etappes!
Een goed lezer snapt dit kopje. Het zijn er toch ACHT hoor ik deze lezers denken? Ja, zeker en ik heb er ook 8 gereden. Echter: van te voren wisten we al dat mijn vaste rijder – ook in de Tulp – mijn grote vriend Roy Bolks, zaterdagavond naar huis moest. Gelukkig was er een ervaren navigator die spontaan aanbod de laatste etappe op zondag te rijden.
De organisatie heeft formeel dan een grond om ons uit te sluiten want het reglement is daar duidelijk in. Gekscherend werd geroepen – en gelachen – ach, het is prima dat je de rijder wisselt maar dan kan je alleen geen podium halen in de expertklasse, Smitje. Nee, dat snappen we ook wel maar daar zijn we ook niet op gericht!
Niet wetende dat we een ‘buitenaardse’ SLS 2017 zouden rijden en wel degelijk meestreden om het podium. In de expert klasse! Niet in de laatste plaats tot onze eigen verbazing.
Dat brengt mij wel bij een Mea Culpa. Navigatoren hebben nogal eens de neiging de rijders af te doen met een simpel ‘moet ik nu alles doen, jij hebt het wel heel makkelijk…’ of iets van dien aard. Ook naar Roy heb ik daar een handje van. Nu heb ik zondag een heerlijke dag gehad maar geen competitieve. Dat ligt niet aan de ‘ingevlogen’ rijder – zeker niet – maar meer aan het duo. Als je nog nooit samen hebt gereden en je moet dan de finale etappe rijden in de SLS dan werkt dat niet. Door communicatie dingetjes hadden we op die laatste etappe zo maar 500 extra strafpunten en dat is dodelijk als je in de top 5 staat. Feitelijk hebben we in etappe 8 net zoveel straf opgelopen als in de hele week!
Maar niet getreurd! SLS 2017 was weer een hele mooie!
Wat maakt de SLS zo mooi?
Met de SLS op de agenda start traditioneel de 2e helft van het rally seizoen. In de maanden juli en augustus is het in rallyland relatief rustig om dan met een knaller te beginnen, de SLS.
Dat de rally populair is blijkt wel uit de inschrijvingen. Het is niet zo extreem als bij de Tulpenralley want de SLS is niet in 1 dag ‘uitverkocht’ maar toch moet je er op tijd bij zijn om dit prachtige avontuur te kunnen meemaken.
Want een prachtig avontuur is het: we hebben nu 5 keer de SLS gereden. Deze rally behoort absoluut tot het hoogtepunt van het jaar.
Omdat de karakters van de verschillende meerdaagse evenementen, zoals de Tulp, de Wintertrial en de SLS zo uiteenlopen is het lastig om een voorkeur aan te geven maar de SLS heeft alle ingrediënten voor de nummer één klassering.
- De duur. Vier dagen intensief rijden en navigeren is net mooi genoeg. Je mist – qua werk – alleen de donderdag en vrijdag en met het weekend erbij ben je 4 dagen ‘van de kaart’ en alleen maar met dat heerlijke spelletje bezig. En bij dit niveau zijn 4 dagen ook wel genoeg.
Geef me ook zo een rally in de winter!!!
- Het gebied. Veel België en– ook doordat we in Spa startten – Luxemburg en Noord Frankrijk. Dus veel Ardennen, een prachtig rallygebied. Ook werken de uitzetters vooral met 1:100.000 of zelfs 1:200.000 kaarten. De 1:100.000 kaart zet ons meer in de ‘Tulp modus’. Er kan wat ‘losser’ genavigeerd worden. Maar pas op – dat kennen we wel uit de Tulp – die losheid die nodig is maakt het soms heel lastig om net dat juiste weggetje te rijden. Er staat veel minder op de kaart en dat maken sommige wegsituaties juist weer super complex. Vooral bij pijlen op de kaart moet je ‘rete-scherp’ zijn.
- Omdat de afstand die wordt afgelegd wat compacter is, is er meer ruimte voor ‘trucen en vallen’. De SLS is daarmee lastiger dan de Tulp. En ‘lastig’ is waarvoor wij komen in de expert klasse. We willen pijn lijden.
- De uitzetters. Bart (den Hartog) en Peter (Rovers) zijn een duo apart. Het zijn 2 zeer verschillende persoonlijkheden met een gezamenlijke passie. Deze combinatie creëert een unieke combinatie van uitzetten. Moeilijk, verrassend en snel. Bart verzorgde dag 1 en 3, terwijl Peter dag 2 en 4 voor zijn rekening nam. Vooral dag 2 was heel lastig. Dat kwam ook met name door dat irritante bandenmannetje…. Michelin! Sommige rijders schieten nu spontaan de middenberm in als zij alleen al het woord Michelin zien!
- De finish……
- De organisatie. Strak en goed. Eigenlijk vind ik alle grote evenementen met de grote groep (bekende en vaak dezelfde) vrijwilligers enorm goed georganiseerd en de SLS is daar zeker geen uitzondering op. Omdat de SLS kleiner is dan bijvoorbeeld de Tulp is de sfeer een stuk beter. Het is iets meer een grote familie als u begrijpt wat ik bedoel. De ‘grote’ baas Cees de Jong is altijd en overal aanwezig – vergezeld van zijn charmante vrouw – en ook dat voegt waarde toe. Wij kunnen het in ieder geval zeer waarderen.
Aan de slag!
Regen en Spa zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden, water en Spa ook. De donderdagmorgen was 1 groot spuitwaterfestival. Helaas konden niet alle rijders hun bolides en enthousiasme in bedwang houden en controleren, want tijdens de lunch – het zonnetje scheen weer – waren er al een aantal equipes van de weg geraakt. Voor een enkeling was het die morgen direct een ‘Waterloo’, helaas!
Dag 1 lag in handen van Bart, op weg van Spa naar Luxembourg. Bij de heren uitzetters herken je op enig moment de ‘trekjes’. Vaak ligt de kortste route naar een pijl via een route ‘in de pijl’.
Aan het eind van de dag stonden we keurig 5e, met 1 gemiste controle en een beetje tijd. Die misser was niet heel ingewikkeld. Gewoon een oude weg die in het (kijk)venster van 11:00-13:00 van de rijder ligt. Een gouden regel voor de rijder in rally’s als de Tulp en SLS: ‘alle weggetjes van 11 uur tot 1 uur – die niet door de navigator worden benoemd – zijn in principe de vallen waar de uitzetter gebruik van maakt!
Dag 2 was – achteraf – bijltjes dag. Van Luxemburg naar Brussel. Met louter Michelin kaarten. Dit was Peter ‘zijn’ dag. Hij had al veel voorpret bij de uitleg de avond ervoor. En hij kreeg gelijk. Michelin staat nu voor velen gelijk aan een nachtmerrie! Vooral een oude versie van Michelin, vrije punten en een paar nieuwe wegen, staat garant voor het nodige zoek en speurwerk.
Een grote val lag bij pijl 12. Het begon al met het ‘begin’ van de pijl. Op de gemeten afstand moesten we na 1.100 meter links. In het veld lag een afslag bij 950 (A) en 1.450 (B) meter…. Punt B bleek de juiste te zijn…. Dat was val 1. Het was nog niet klaar. In het veld het dorpje (bij het pijlnummer (cirkel C)) werd door een pijl aan de weg aangegeven dat we daar niet in mochten rijden. Voor de hand ligt dan een omrijroute onderlangs om vlak bij het eind van de pijl de boel weer op te pakken. Maar goed kijken! Er zit een klein haakje tegen het eind van de pijl (bij cirkel D), ten teken dat je uit het Noorden moet komen en oppakken.
Wij doorzagen deze truc wel maar hadden (achteraf) bijna 15 minuten nodig om die stempel 6 te vinden. En dan komen we bij ‘onze achilleshiel’ deze rally. Tijd! Of liever: tekort aan tijd. Zo fanatiek als we zijn hebben we onze resultaten (aantal gemiste controles) tegen de nummer 1 t/m 3 afgezet tot en met leg 7.
| Equipe | L1 | L2 | L3 | L4 | L5 | L6 | L7 | LTOT | TIJD | TOT |
| Boekel/Luksemburg | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 2 | 57 | 257 |
| Van Leuveren/Kwant | 1 | 0 | 4 | 0 | 0 | 0 | 2 | 7 | 105 | 805 |
| Van Erkel/De Rijk | 1 | 1 | 4 | 1 | 0 | 1 | 0 | 8 | 84 | 884 |
| Bolks/Smit | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 2 | 4 | 620 | 1020 |
Uiteindelijk deden we het qua controles beter dan nummer 2 en 3 maar tijd…… veel en veel meer tijd hadden wij nodig. Dat is dus kennelijk iets waar we moeten verbeteren. Maar ja…. minder tijd betekent minder zoeken. Dus minder controles. Leuk, lekker en labiel evenwicht dus….. De toekomst zal het leren.
In de tabel blijkt ook dat we dag 3 (Leg 5, 6 en avondetappe 7) – van Brussel naar Antwerpen – goed zijn doorgerold. Na 7 etappes stond de teller nog maar op 4 gemiste bordjes. Daar zat 1 bewuste NIET geschreven controle bij en een langsrijder. Gewoon goed dus. Maar in deze klasse en vooral de top 10 is het verschil tussen 2 en nummer 10 maar 1 of 2 controles. Spannend!
De laatste dag
Na 6 keer de Tulp en 5 keer SLS is die laatste dag toch wel een ‘dingetje’. En hier echt zijn ALLE equipes die zowel de Tulp als de SLS rijden het eens: waarom lukt het de SLS wel om ieder jaar een ECHTE finale in elkaar te zetten en waarom de Tulp (helemaal) niet? In plaats van een saaie dwangmatige sponsoroptocht, slagen de SLS uitzetters er in om van de laatste ‘dag’ een ‘slag’ te maken. Eentje die er toe doet! Weliswaar wordt een groot deel van de etappen in de schaal 1:50.000 gereden maar je moet scherp blijven. De vallen zijn talrijk. En? De finale is een oude Michelin-kaart, jawel, 1:100.000. Chips, weer dag-2-deja-vu? Nee de finale.
Na deze zware ochtend in 1 streep naar de finish. Klaar is dan ook klaar. Gewoon lekker naar een eindpunt. Mooi finishen op de boulevard, midden in veel publiek, waar een verdiende borrel en (super) lekker Italiaanse hap op je wacht.
Nogmaals de SLS en de Tulp zijn 2 prachtige evenementen met een eigen karakter. De SLS wint op punten en niet in de laatste plaats door die prachtige laatste etappe en mooie finish! Ik zou bijna uit willen roepen: ‘beste Tulp organisatie, leer hiervan!’. Maar u kent me inmiddels, dat doe ik niet.
De winnaars Boekel/Luksemburg waren de hele rally ver buiten bereik. Etappe 8 werd zelf met slechts 2 strafpunten afgesloten, 2 HELE seconden! Overwinnaars in hoofdletters.
Wij hebben ook een hele fijne smaak overgehouden van deze editie. We deden gewoon mee. En met maar liefst 5.000 EUR op zak voor de Bart de Graaff Foundation kunnen wij ons niets anders voelen dan overwinnaars. In kleine letters dan.
Wat een mooie dagen en wat zijn we er weer graag bij volgend jaar!
