In de werken van Paul Smith zit één en al beleving, emotie en sfeer. Als je voor zo’n, meestal gigantisch, doek staat, word je er als vanzelf ingezogen, ga je deel uitmaken van het tafereel en kun je de benzine bijna ruiken. Zoals bij het schilderij van het startpodium van de SLS. We gaan op zoek naar de man achter de schilder.
In 1970 werd hij ontwerper in de automobielsector en werkte voornamelijk in Duitsland. Voor tal van fabrikanten, zoals General Motors, BMW, Porsche, Ford, Volvo, Nissan, Jaguar, Peugeot. Maar hij schilderde al vanaf zijn vijftiende en kreeg in 1968, bij een bezoek aan de Brighton Speed Trials, een voorliefde voor klassieke automobielen. In 1993 keerde hij terug naar Engeland, want hij kon niet wennen aan het feit dat alles voortaan met de computer ontworpen werd. “Design blijft voor mij handwerk, met een vel papier en een potlood,” aldus Paul. Zijn bedoeling was professioneel artiest te worden, maar dat leverde hem toen nog niet voldoende inkomsten op.
Schilderen in Zweden
“In ’94 kreeg ik een contract van Ford aangeboden, weer in Duitsland. Wel achter de computer, maar er moest brood op de plank komen! Na zes maanden ging ik weer terug naar Engeland, waar ik voor het Volvo Design Office in Londen ging werken. Dat resulteerde uiteindelijk in een baan voor Volvo in Zweden, waar ik ’s avonds tijd had om te schilderen. Londense straattaferelen, paardenrennen, landschappen. Ik heb daar vijf jaar gewerkt en dat leverde genoeg op om in mijn huis in Londen een studio te bouwen. De galerie die mijn schilderijen verkocht, vroeg me waarom ik geen klassieke auto’s schilderde, want daar was vraag naar. Eigenlijk dacht ik dat ik dat niet goed zou kunnen.”
Schilderijen van formaat
Na nog wat opdrachten van de Europese automobielindustrie zat hij met kerstmis 2008 weer thuis, zonder werk. “In februari 2009 kreeg ik een telefoontje van een vriend, die ook geen werk had. Hij had standruimte gehuurd op de Classic Motorshow in Birmingham, later dat jaar in november. Ik kon daar ook een ruimte huren om mijn schilderijen te presenteren. Die was behoorlijk groot, dus ik moest nu echt aan het werk om het een beetje vol te krijgen! Ik ben begonnen met een Ferrari. Mijn eerste doeken hadden nog niet zulke enorme afmetingen, maar gaandeweg ben ik grotere schilderijen gaan maken, zo’n 6 bij 9 voet (ca. 1 meter 80 bij 2 meter 70, FH). Zes is een belangrijk getal. Als de Engelsen zeggen “six feet tall”, dan gaat het ergens over. Maar een nog belangrijker reden was, dat ik op die grote doeken veel meer details kwijt kan. Mijn vrouw verklaarde me voor gek, zo groot te schilderen. Ze dacht dat ik dat aan de straatstenen niet kwijt zou raken. Maar toen ik mijn eerste grote doek, autocoureur Stirling Moss met zijn Mercedes-Benz en met teammanager Alfred Neubauer, binnen tien minuten had verkocht, was zij om.”
Werkwijze
“Het idee voor een schilderij bedenk ik meestal zelf. Op basis van een heleboel foto’s ga ik aan de slag en creëer tijdens het schilderen de sfeer. Ieder exemplaar is uniek, ik maak nooit twee dezelfde en ik wil ook niet dat het gereproduceerd wordt. Vrijwel al mijn werk verkoop ik heel snel. En soms werk ik in opdracht. Iemand wil een mooi schilderij van zijn eigen auto, met zichzelf of een stel vrienden erop. Zo is ook het SLS-doek ontstaan. De Stichting SLS Classic kwam bij mij terecht via bestuurslid Hans Schouten, voor wie ik al eerder een schilderij had gemaakt. Het SLS-startpodium is tot stand gekomen op basis van een hele serie foto’s van Niko Bloemendal.”
Paul Smith schildert zo’n vijftien tot twintig doeken per jaar. Wil je meer van hem zien, of zelf een schilderij aanschaffen? Hij staat op diverse beurzen, onder meer de Techno Classica in Essen, Rétromobile in Parijs, Schloss Dyck in Jüchen (bij Mönchengladbach) en natuurlijk Interclassics in Maastricht. Of kijk op www.gallerypaulsmith.com.
Met dank aan: Paul Smith Tekst: Fred Hak
