Gisteren geen blog vanwege mijn late binnenkomst na de avondetappe. Dat wil niet zeggen dat er over dag 3 niets te vertellen is. Van het Circuit de Gueux tot de Pave de Marc Madiot, het was zwaar, het was hobbelen, het was genieten. Zwaar: de ochtendetappe, waarin wij de bedoelingen van de uitzetter niet helemaal begrepen. Hobbelen: op de kasseistroken in de Hel van het Noorden. Sinds gisteren heb ik nog meer bewondering voor de wielrenners die daar op hun smalle bandjes tijdens Parijs-Roubaix overheen fietsen. Genieten: de avondetappe van de Expertklasse. Ik zag er bij aanvang een beetje tegenop, vanwege de twee regularities en de vele TC’s. Maar wat was hij gaaf! Voor mij tot nu toe de leukste etappe uit de hele SLS, zonder de andere etappes tekort te doen natuurlijk.
Vergeleken bij gisteren was dag 4 een makkie. Relatief gezien dan wel, want er zaten voldoende serieuze kaartleesuitdagingen in. Je merkt dat beide uitzetters ieder een geheel eigen signatuur hebben, en dat is ook een van de zaken die de SLS aantrekkelijk maakt. Aan de Nederlandse stafkaarten, die Bart vanmiddag weer gebruikte, moest ik zelfs even wennen! Terwijl ik daar normaal gesproken toch heel aardig mee uit de voeten kan. Maar toen ik die voor mijn neus kreeg, vond ik ze nogal priegelig. Drie dagen verwend met opgeblazen kaartmateriaal; ik had mijn loep nu extra hard nodig!
Ik kan me geen diner herinneren waarin zoveel dagprijzen werden uitgereikt als vandaag. Van de donderdag, de vrijdag en de zaterdag. En dan zie je flink wat winnaars die voor het eerst in hun leven een harinkje pakken. Hartstikke leuk, die nieuwe instroom! Ik kan me ook niet herinneren dat er bij de dagwinnaars ooit wel eens een ex aequo heeft plaatsgehad. Vandaag viel die eer ten deel aan Giel en Arjan van der Palen en aan Joris Jennen en Rutger ter Borg. Die eerste equipe kan met hun in de loop der jaren gewonnen haringen met gemak een viswinkel beginnen, de tweede doet voor het eerst mee met de SLS. En omdat de twee haringen verdeeld moesten worden over twee equipes, kregen Joris en Rutger er dus samen maar een. Heel spontaan gaf Arjan zijn prijs weg aan hen, een bijzonder sportief gebaar! Stel dat hij morgen een (zesde) Chopard horloge wint, dan zou ik hem toch aanraden dat niet zo gemakkelijk af te staan!
Wat staat ons morgen nog te wachten? Een pittig dagje, aldus uitzetter van dienst Peter Rovers, dat het klassement hier en daar best nog een beetje kan opschudden. Met opnieuw de Slag van Zeeland in het verschiet geloof ik dat best. Hoe dan ook, nog een dagje genieten voor alle deelnemers en behouden aankomst in Scheveningen, indachtig het motto dat vroeger altijd op de SLS-krantjes stond: “Scheveningen, je komt er altijd!”
Fred Hak / foto’s Niko Bloemendal
