Knap van uitzetter Bart: met de systemen pijlen, punten en barricades schotelde hij een soort grensbenadering voor, zelfs zonder dat systeem te gebruiken. We kruisten de Belgisch-Luxemburgse grens en die tussen Luxemburg en Duitsland zelfs meerdere malen. Met een route die mooi was, soms eenvoudig leek, dan weer voor hoofdbrekens zorgde en vervolgens voor opluchting als je dacht dat je een ‘dure’ controle gevonden had. Zowel in het ochtend- als in het middagtraject zaten mooie instinkers, die ervoor zorgden dat niemand foutloos bleef. En dat is toch het doel van elke uitzetter: slimmer zijn dan je deelnemers.
Het eerste gewin is kattengespin. Want de tussenstand na het ochtendtraject werd in de middag al weer danig door elkaar gehusseld. Dus jezelf rijk rekenen is er nog niet bij. “Ik hoef pas in Scheveningen eerste te staan”, merkte Giel van der Palen terecht op. Laten we ons daar maar aan vasthouden, dan is er voor veel meer deelnemers nog hoop op een deftige klassering. Want het veld staat nog dicht bij elkaar.
Onze Bikkel van de Bart de Graaff Foundation, Gerard de Nooij, zal vermoedelijk niet gaan winnen. Maar hij heeft, samen met vriendin Marieke, wel geweldig veel plezier gehad vandaag. “We hebben een paar dingen fout gedaan”, laten ze weten. “We gingen in de eerste bocht al de mist in, we misten de eerste TC en verknoeiden de eerste regularity. Maar daarna ging het alleen maar beter. We konden tijd inhalen, we hebben lastige constructies doorzien en veel geleerd. Wat ook opviel: de marshals onderweg zijn heel vriendelijk. Ik heb alleen nog niet op elke deelnemende auto een sticker van de Bart de Graaff Foundation gezien. Dus wie hem nog niet heeft: kopen zo’n ding! Twee of meer mag ook, trouwens.”
Daar heb ik niets meer aan toe te voegen. Tot morgen!
Fred Hak
