What’s in a name…. Jaren na de beslissing om de traditionele startplaats Scheveningen in te ruilen voor Spa was nu Nürburg aan de beurt. Op een of andere wijze wordt de startplek gekoppeld aan een historische autoplek. Conceptueel goed natuurlijk. Spa met de meest beroemde bocht ter wereld en Nürburg met zowel een modern (ex-formule 1) circuit maar ook de beruchte Nordschleife – de Grüne Helle – waar ooit Nikki Lauda zijn Waterloo vond met dat vreselijke ongeluk. Had Zandvoort maar 50% van deze beleving….
Opvallend van deze startplek is dat alles op en vooral rond het circuit motorsport ademt. Het lijkt wel of iedereen die rond het circuit woont er werkt. Dikke auto’s, veel reclame en veel signalen dat men van deze tak van sport houdt. Super entourage, super equipage.
En Nürburg was een mooi alternatief voor Spa waar in dezelfde week als de SLS het F1 circus in Spa was neergedaald. Dan is zo een gebied ‘uitverkocht’.
SLS: de rally van het jaar !
Wellicht is het opgevallen. Dit jaar hadden we nog geen 1 ‘echte’ rally gereden. Van heel veel rally’s naar 0! Bezorgd kwamen er heel af en toe mailtjes binnen van onder meer Rutger, Francis, Ton, Kok en Bas: “he Smitje! Waar ben je? Is er wat?”.
Nee hoor er is niets. Gewoon ff genoeg – misschien wel wat te veel – rally gereden, een grote verbouwing in Zuid Franrijk aan een vakantiehuis en andere bezigheden haalde even de vaart uit de rally hobby. Ook de behoefte aan weer een keer wat anders kriebelde ergens in het achterhoofd. Weer terug naar het circuit, lekker met de Alfa Giulia – ex-Squadra Bianca – rondjes scheuren? Ik wist (en weet) het nog niet ….
Gelukkig belde Cees (de Jong) voorzitter SLS in de herfst van 2018. Hé PJ. Ik zit naar de inschrijvingen te kijken, binnenkort gaan we loten en je staat er niet bij. DAT KAN NIET! Jij bent altijd zo enthousiast over de SLS, dan hoor je erbij te zijn. En gelijk heeft Cees. Ik ben blij dat hij belde. Ingescheven en gelukkig ingeloot.
En wat een editie was het weer. SLS is met stip DErally uit Nederland. Daar kan niets en niemand tegenop.
De lengte is net mooi. Na 4 intensieve dagen 8 rallyboekjes te hebben weg gekauwd ben ik er ook wel klaar mee.
Prachtige routes. Noordoost Frankrijk spant de kroon maar ook Zuidwest Duitsland is een prachtig gebied. Net als de Ardennen natuurlijk. In dat gebied rijd je tot en met zaterdagmiddag en dan ben je al weer 6 boekjes verder.
Moeilijk. Zeker! In de expertklasse was het zwaar, heel zwaar. Heerlijk! Ieder knikje in de weg kan een val zijn en vaak was dat het ook. Kaartlezen op het scherpst van de snede. Nummer 10 in de experts had al 3400 punten en nummer 4 zat al op 2000. Alleen de top 3 – met als absolute uitschieter en winnaar, duo Boekel/Luksemburg met 900 punten – bleef onder de 2000 strafpunten. Maar wat geeft het? Ik heb de discussie hier meer gevoerd maar in de expertklassen willen we allemaal lijden. En dat hebben we met plezier gedaan!
Gezellig! Niet onbelangrijk. Het streven van de organisatie is om iedereen in 1 hotel te krijgen. Dat verhoogt de feest vreugde.
En tot slot halen de uitzetters Bart den Hartog en Peter Rovers het beste van elkaar naar boven. Het zijn 2 geheel verschillende types met allebei een groot hart voor de klassieke rallysport. Als de editie net is afgelopen, zijn deze 2 heren volgens mij het hele jaar bezig om een zo mooi mogelijke route uit te zetten. Onderling voeren ze daarin een soort competitie die het niveau van de rally naar een eenzame hoogte brengt. Heerlijk!
Woensdag tot en zondag
Donderdagmorgen is de start. Maar woensdag wordt er verzameld. De organisatie luistert enorm naar de deelnemers en gelukkig was de woensdagmiddag etappe (afgelopen jaar voor het eerst) er niet meer. Wellicht eenmalig geïntroduceerd tijdens de jubileum editie – ook om alvast wat kilometers te maken – of gewoon weggestemd. Beter.
Helemaal afhankelijk van de agenda druppelen de deelnemers dan woensdagmiddag en avond binnen. In de middag een leuk ‘virtueel’ programma en tussen 18:00 en 20:00 een regularity op het circuit. 2 rondjes met bijna 80 km per uur gemiddeld. Gewoon omdat het leuk is. Tot onze verbazing reden wij deze 2 rondjes op 0 seconden nauwkeurig. Nummero uno! Meer geluk dan wijsheid…..
Een heel aardig neveneffect van deze ‘slow-start-ergens-verder-weg’ is dat je alle rally gezichten weer even ziet, lekker samen een biertje drinkt en wat eet en dat er in de morgen geen startstress is. In het hotel is de start en iedereen is aanwezig bij het ontbijt en dus de start. Top!
Aan rustig inkomen doen ze niet bij SLS…. Vorig jaar stonden we na 1 dag een-na-laatste. Terwijl we zo lekker gereden hadden….. En dat is de SLS. Veel oude wegsituaties op 1:100.000 of op opgeblazen 1:200.000 kaarten en dan mis je zo maar iets zonder dat je het echt door hebt. Natuurlijk kent de SLS ook de meer technische (her) constructies maar die voeren niet de overhand. Dat komt ook door de afstanden die je steeds moet overbruggen.
Dit jaar ging het beter. 4 foutjes, plek 9 expert. Prima.
Dag 1 donderdag van Nürburg naar Luxemburg
Dag 1 begon helaas wel chaotisch. Het leek de organisatie grappig een regularity op de zogenaamde Südschleife te houden. De meesten van ons kennen alleen de beruchte Nordschleife. Niet om moeilijk te doen maar meer om ‘autohistorie te zien’. Het meest lastige was de start. Door hebben dat je op een 1:10.000 kaart zit en op het juiste moment rechts (270m) -links (90m) -hairpin rechts op 120m. Beetje stress, focus maar feitelijk niets aan de hand. Tot we de hairpin hadden genomen en onder de weg het oude circuit op zouden rijden. Slagboom! Dicht! Natuurlijk was dat na de 1ste10 of 20 auto’s – ondanks alle voorbereiding – dicht gedaan door een boze groene boer maar toch: paniek!
Niet bij ons (….) maar als muggen was iedereen aan het keren en zoeken. Achteraf baal ik nog het meest van mijn beslissing om overal te proberen de route op te halen terwijl je al bij de dichte slagboom – zonder instructie – tegengesteld door een pijlnummer heen de weg moest vervolgen. Dat mag reglementair niet dus de enige juiste beslissing was stoppen en doorgaan met de route. Als dan van alles gaat proberen verlies ze onnodig tijd. En ondanks dat de organisatie altijd coulant is (TC 1-2 werd neutraal), wordt je door tijdgebrek en zo een start toch gehaast en wat slordig. En dus mis je toch een RC. Eigen schuld en hopelijk wat geleerd!
Nu ik het zo opschrijf heb ik zo waar wat geleerd. In dezelfde morgen nog! Een pijl met wat weggepoetste wegen bracht ons bij een graspaadje dat prima te rijden was. En al vele keren was bereden. Mooi! Maar omdat er geen controle stond ga je toch aarzelen…. Nog een keer rijden: ja het klopt je moet dat paadje rijden. Toen hebben we maar besloten om gewoon door te rijden en niet de ophaal constructie te rijden. Want dat ophalen was alleen logisch als je dat paadje niet in mocht. De uitzetters hadden zich daar iets verslikt – hadden geen idee dan het paadje ook echt te rijden was – en dit werd netjes geneutraliseerd. Dus gewoon je eigen ding blijven doen!
Dag 2 – vrijdag van Luxemburg naar Noord Frankrijk en weer terug naar Luxemburg
Ook sjiek: 2 nachten in hetzelfde hotel. Niet zo een sjiek hotel maar wel heul praktisch. In de expert is dat dubbel lekker. Het is een lange dag van 8:00 tot 23:00 uur inclusief de avondetappe. Dan is het lekker dat je in hetzelfde hotel terugkomt.
Deze dag was Peter aan de beurt als uitzetter. Daar waar Bart op dag 1 de deelnemers al tussen de 100 en 1200 strafpunten kreeg, ging de Peter daar nog eens dunnetjes overheen. Voor ons gevoel reden we best lekker maar we hadden vrijdagmorgen met 6 bordjes direct al ons slechtste resultaat van de week te pakken. Gelukkig ging het daarna beter en sloten we de dag af op de 13eplek, overall nog net 10e.
Maar wat een dag. I love it! Veel oude wegen maar ook wegverleggingen en enkele technisch hogere standjes. De SLS had iedereen stevig bij de b.ll.n!
Behalve Boekel en Luksembourg dan. Die wonnen eigenlijk op deze dag de rally. Met 350 strafpunten minder op ‘mister SLS – Arjan van Palen’. Arjan liep trots met maar liefst 6 sterren rond op zijn shirt. 6 overwinningen! Maar Arjan is deze klap niet meer te boven gekomen.
Ook kent de SLS 1 of 2 regularities per dag. Qua tijdstabel geen druk – die wordt altijd meegeleverd – maar qua route is het opletten. Vaak zit er net een geintje in. Uiteraard net voor de GTC….
Zoals deze. Simpele start van RP3-1 naar Volksberg. Easy lijkt het. Tot de finish. Achteraf (natuurlijk) zie op enig moment een (bij cirkel A) een zwart lijntje (nog wat aangedikt door mijn pen). Maar dat is gewoon de ‘doorgaande’ weg! Afslaan (R1) bij dat zwarte lijntje zit dan net niet in het systeem.
Hoppa- weer 100 strafpunten.
In de avond mochten de experts weer spelen in de wijnvelden. Dat blijft bijzonder. Natuurlijk is de echte sensatie van ‘de eerste keer’ eraf. Dat kan ook niet anders. Sterker nog: je kent het gebied nu (een beetje). Even opletten op de schaal 1:25.000 en … vlammen! Links 80 – rechts 40 – links 100 et cetera. En gas erop. Vooral jouw eigen route rijden want traditioneel kom je door lusjes elkaar tegen en dan moet je volhouden aan de eigen koers!
In de avond staan de TC’s kort op elkaar en – zeker op de 1:100.000 Michelinkaart konden we aan de bak. Sommige vallen waren bijna onmenselijk. Zoals een oude weg bij Fixem. In de nacht, in het donker en volgas om een zelfstart 17 (!) minuten na de TC te halen. Zie dan maar eens de oude weg….. Op de kaart vrijwel niet te zien. Google wijst de plek aan. Dit ga ik dus NOOIT van mijn leven ontdekken. Denk zelfs dat het overdag niet lukt. Maar wat kan mij het schelen. Ik heb (gelukkig) weer dat oude euforische rallygevoel weer terug. Rode koontjes op beide wangen, niet kunnen slapen en die 15 uur navigeren zijn voorbij gevlogen!
Zaterdag – dag 3 een onverwacht einde
Net voor we België inreden zijn we gestopt. Door familieomstandigheden zoals dat netjes heet. De vader van Roy was al niet best in de weken voor de rally en zijn toestand verslechterde. Dan is er maar 1 keuze. Stoppen en direct naar NL. En dat geschiedde. Het blijft gek. Ik heb het ook een keer meegemaakt in de Rally-of-the-tests in England. Door motorpech is dan opeens alle over. De focus, de spanning en de sfeer. Je komt uit de bubble en bent gewoon weer op weg naar huis. Nu was het geen pech maar Roy moest gewoon thuis zijn bij zijn familie. En dan is het over.
Gelukkig hadden we het mooiste deel van de rally meegemaakt. Het was goed zo.
Geen PJ-tjes?
Hallo ja! Geen rally zonder wat leedvermaak toch? Het lukte me de laatste dag toch nog om iets te flikken dat ik nog niet eerder had gedaan…. Het begon onschuldig. Zoals altijd. Ik zag – bij het opschrijven van de TC’s dat de starttijd niet door de marchal was ingevuld. Gelukkig weet je dat er een lijst met tijden wordt bijgehouden. En hoewel je zelf altijd verantwoordelijk bent voor de kaart zou dit – volgens mij – geen consequenties hebben. Bij het invullen van de routecontroles viel het mij op dat ook de TC stempel ontbrak. OK, kan gebeuren en ik vulde de 1ste6 RC’s in. Roy merkte terloops op: ‘O, ze zijn ook het startnummer vergeten!’. ….. en toen zag ik het: IK WAS OP DE ACHTERKANT BEGONNEN!!!!
En hopla. Na de euforie had ik weer die knoop in de buik. Hoe kan ik zo stom zijn! Ik kan dat dus…. Ik heb de achterkant maar doorgestreept en aan de voorkant begonnen maar het voelde die ochtend niet echt fijn…..
Achteraf heb ik met Ton den Uyl van de wedstrijdkamer nog wel overlegd wat je moet doen. En wat is de straf in zo een geval. De rekenkamer is dan opvallend mild. Ach…. Gewoon stom maar verder geen straf hoor. Dit valt niet onder de categorie knoeien op de kaart. Daar zijn ze wel heel streng op. Gelukkig. Maar toch. Hoe krijg je get voor elkaar (nou, dan ging eigenlijk best makkelijk……).
Toch weet ik uit ervaring dat ik echt niet de enige ben met ‘stomme’ fouten… Zo was ik niet de enige die op de achterkant was begonnen. Dat gebeurde die dag kennelijk meer.
En de roddel gaat rond dat iemand heel hoog (..) in het klassement vergeten was zijn wedstrijdkaart in te leveren! Normaal betekent dat vrijwel het einde van het klassement. Nu viel de schade mee omdat in de SLS het inleveren van de kaart een RC is in plaatst van een TC…. Mazzel! En een fout die ik nog moet maken……
Tot slot
En nu? Weer volop in de rally’s. Nou, nee. We hebben er voor gekozen om wat andere dingen te gaan doen. In december LE JOQ! Van Zuid-Zuid England in de ‘rally-of-the-tests’ stijl naar Noord-Noord Schotland in 4 dagen. Dat wordt een mooi verslag hoop ik. Of – als het lukt de ‘Mille Miglia’ rijden in een oud en origineel gebakje. We gaan het zien.
En natuurlijk als het even kan: SLS 2020. Wat een vooruitzichten!
Peter Jan Smit en Roy Bolks.
