De Tulpenrallye ligt weer achter ons. Het vizier kan langzaam maar zeker worden gericht op de SLS Classic. De organisatie draait uiteraard alweer maanden op volle toeren om de deelnemers een topevenement voor te schotelen.
De hotels zijn gereserveerd: alle deelnemers verblijven als vanouds in hetzelfde hotel, wat in belangrijke mate de sfeer in de rally bepaalt. Samen dineren en uitreiking van de dagprijzen en uiteraard samen in de bar… Alle koffiestops en lunchlocaties zijn vastgelegd. Mede op basis van adviezen van onze deelnemers van vorig jaar is vooral voor wat betreft de koffiestops de lat hoger gelegd.
En het belangrijkste voor een rally: de route is klaar! Bart en Peter hebben weer alles uit de kast gehaald om een uitdagende maar wel steeds voor alle deelnemers prettig te rijden route uit te zetten in een prachtig rallygebied.
De komende weken zullen we jullie informeren omtrent de opzet van de rallydagen. En om 1 van de meest karakteristieke elementen van de SLS maar direct te belichten, beginnen we met de finale. Dit keer dus Peter over dag 4!
‘Slag om Zeeland’ wordt ‘Slag om Brabant’
De afgelopen 2 jaar spraken de deelnemers enthousiast over de opzet van de laatste rally-dag, die al snel de ‘Slag om Zeeland’ werd genoemd. Jaar in jaar uit zijn in alle klassen de klassementen op de laatste dag nog op zijn kop gezet. Zo moesten vorig jaar de leiders in de Tourklasse na de zaterdag, uiteindelijk op zondag genoegen nemen met een 4e plek. Dat vraagt overigens om revanche!
Dit jaar is er geen sprake van een ‘Slag om Zeeland’. Maar niet getreurd. Door de andere opzet van de route, waarbij zaterdagavond weer geslapen wordt in het uitstekende Pullman Hotel Eindhoven, verplaatst de slag zich dit jaar naar vooral Nederlands en Belgisch Brabant!
Misschien leuk om eens te schetsen hoe zo’n dag nu tot stand komt. En wat heeft dat te maken met die rare kop boven dit artikel…? Bij mij begint het echt in de slaapkamer. Ergens in oktober wordt het traditionele boek of magazine laat op de avond voor het slapen gaan, ingewisseld voor een stapel kaarten. Tot groot enthousiasme van Juliette 🙂 lig ik een flink aantal avonden met lamp en loep te koekeloeren op stafkaarten: hoe kunnen we zoveel mogelijk de bebouwde kom omzeilen op weg naar Scheveningen? Een markeerstift geeft vervolgens routeopties op kaartfragmenten aan.
Langzaam maar zeker ontstaan de contouren van de route. Op de kaart zie ik ook al wat mogelijke trucjes, ideeën ontstaan. En dan begint het te jeuken. Om in het veld te gaan verkennen wel te verstaan J.
Het daadwerkelijk uitzetten in het veld blijft voor mij het leukste deel van de organisatie van de SLS. Alleen op pad. Kaarten mee. Creatief zijn. Op zoek naar een mooie route en vooral naar uitdagingen voor de navigators. Maar ook oog hebben voor de omgeving, voor leuke pauze-locaties.
En onderweg wordt je dan geregeld verrast. Soms balen, omdat een weg die je had gepland niet meer gereden kan worden. Soms een stille ‘Yes!’ omdat een oude wegsituatie er in werkelijkheid nog blijkt te liggen. En soms lol om wat je tegenkomt. Elk jaar komen we de vreemdste borden tegen. Vorig jaar scoorde voor mij de Zeeuwse plaatsnaam ‘Rovershol’ hoog. Dit jaar hebben we de nodige lol gehad om bijgaand straatnaambord, waarbij Bart en ik ons dan hardop afvragen of dit Vlaams is voor ‘van de sokken rijden’… Verder lachen we om een rondje langs de aardbeien automaat speciaal voor Ad J. En hebben we oog voor 2 Volvo wrakken in het wild. De locatie van de allerlaatste TC IN van de SLS 2016 spant op gebied van flauwekul echter vooralsnog de kroon.
Ik had een rustige plaats gevonden aan de oprit van de A16, onder de rook van de Moerdijkbrug. TC locatie bepaald, coördinaten in de Garmin, foto gemaakt voor de TC bemanning. Totdat ik me afvroeg waarom er zo’n hoge haag achter de TC stond. En wat stond er eigenlijk op het bord net achter de TC locatie? “Discreet parkeren. Club A16“. Mmmm…, of dat nu een ideale TC locatie is…
Dus als de TC bemanning wat laat ter plaatse is, dan weten jullie in elk geval waar je moet bellen… :-)!
