De 52e SLS behoort weer tot de historie. Een fantastische belevenis, die een prominente plaats verdient in de geschiedenisboeken. Nóg lastiger dan vorig jaar en daarom een geweldige uitdaging voor bestuurder en navigator. Hieronder vind je een samenvatting van mijn dagelijkse blogjes; een uitgebreid verslag volgt in Octane 018, die op 26 september verschijnt.
Dag 0: Spa rood of Spa geel?
Spa, begin van de avond voor de start. Radisson Blu is overgenomen door organisatie en deelnemers van de SLS Classic. Een gezellig weerzien, het is tenslotte al weer anderhalve week geleden dat we elkaar getroffen hebben bij het Louwman Museum! Eigenlijk staat iedereen te trappelen om van start te gaan. Ikzelf zou bijvoorbeeld niet vies zijn van een proloog in de vorm van een korte avondetappe rond Spa. Maar een wat meer relaxt begin is ook nooit weg. De briefing bijvoorbeeld. Als ik daar zo hoor welk werk Bart, Peter, Tjen, Vivian, Joep, Yolanda, Cees, Tilleke, Hans en hun hele crew hebben verzet, kan het alleen maar vier dagen genieten worden.
Straks de welkomstborrel. Ben benieuwd wat ze daar schenken, het zal toch geen Spa blauw of Spa rood zijn? Zelf houd ik meer van een Spa geel. Spa geel? Is dat een soort sinas? Nee, het is een term die rashagenees Sjaak Bral nogal eens gebruikt in zijn colums. Voor een keer mag ik deze cabaretier graag aanhalen. Laten we er gelijk een prijsvraag aan verbinden, met de bedoeling dat de concurrentie er vannacht flink van wakker ligt. Wie weet wat Spa geel is? Morgen het antwoord, ik neem er nog eentje!
Dag 1: Aandelen Trust in Belgische handen?
Eerst het antwoord op de prijsvraag van gisteren: Spa geel staat vanzelfsprekend voor bier. 300 meter na de start kwamen wij de equipe Perridon-Jongman tegen, die – toen al – faliekant verkeerd gereden waren. Toen ze dat inzagen wilden ze een U-turn maken, pal voor een auto van de Belgische gendarmerie. Die ging er, met alle sirenes en zwaailichten die ze in huis hadden, achteraan en hielden de CEO van Trust staande. Kort daarna zaten ze al weer achter ons. Michel Perridon: “We hebben alle geluk van de wereld gehad. Ik heb in mijn beste Belgisch, Frans en Engels mijn verontschuldigingen gemaakt en natuurlijk mijn aangeboren charmes in de strijd geworpen. Ze hadden mijn rijbewijs kunnen innemen, maar we mochten doorrijden. Gelukkig hebben ze me niet in het cachot gegooid. Hoeveel aandelen Trust me dat gekost heeft maak ik liever niet wereldkundig…”
We kwamen de mannen in de loop van de dag nog regelmatig tegen, vaak ook als tegenliggers als ze weer op zoek waren naar die ene lastige controle. Bij ons ging het best lekker, en we hebben genoten van de eerste dag. Wat een fantastische route en doordachte trucs in de verschillende trajecten! Dank, Bart! Je moest echt constant alert blijven, en jammer van de regen, maar het was – met natuurlijk wel een paar foutjes – goed te doen. Als de o
verige drie dagen ook van dit kaliber zijn, maakt de SLS een heel grote kans op de officieuze titel “Beste Rally van het Jaar.”
Ik ben benieuwd of we de dag van morgen ook zo goed doorkomen. Andere uitzetter, andere kansen. Maar ik ben er van overtuigd dat ook Peter ons iets moois voorschotelt. En hij zal, nu hij vandaag weer een jaartje ouder is geworden (proficiat!), toch ook wel wat milder geworden zijn?
Dag 2: Slagveld
Het was me het dagje wel, zeg. De uitslagen na de ochtendetappe gaven dat al aan. De beteren in de Expertklasse kwamen er nog genadig vanaf, maar als je de uitslagen van Sport- en Tourklasse bekeek, zag je al dat het pittig geweest was. En dan moest het middagtraject nog komen. Terwijl het gros van de deelnemers op het terras van van der Valk van het avondzonnetje kon genieten, vervloekten de Experts juist diezelfde avondzon. In het begin van hun avondtraject nam die juist heel veel zicht weg. Niet dat het makkelijker werd toen de duisternis inviel. Want op de Michelinkaarten was het wel bijzonder moeilijk oriënteren. We zijn het er nu met zijn allen over eens dat daar echt geen hout van klopt. Afstanden, bochten op de juiste plaats? Vergeet het maar! Aan de andere kant maakt dat het wel weer heel erg leuk en levert het een bijdrage aan de onderlinge competitie.
Mij hoor je dan ook niet klagen. Hooguit over het feit dat ik nu dit stukje zit te tikken, terwijl ik ook nog een biertje had kunnen nemen. Maar misschien komt dat wel goed uit en ben ik morgen nuchterder dan de concurrentie. Ik kijk in ieder geval al weer uit naar dag drie in de Vlaamse Ardennen.
Dag 3: Warmte
Toen ik vanochtend opstond, was het nog donker. Maar met een strakke hemel, zonder een enkel wolkje. Dat beloofde wat voor vandaag, zon en warmte. Vanaf de start in Charleroi tot de finish in Antwerpen. Een heerlijke dag, zowel qua weer als qua route. De enige die dan nog roet in het eten kan gooien ben je eigenlijk zelf. Door een verkeerde route te construeren, door te laat bij een TC te komen of door een beginnersfout te maken. Dat laatste lukte mij wonderwel. Een constructiefoutje maak je altijd wel, al heb je nog zoveel ervaring, want de uitzetter is altijd slimmer dan jij, per definitie. Maar vergeten een controle op te schrijven is onvergeeflijk en dat overkwam mij dus vandaag. Kluns! Dat we desondanks vandaag nog zijn opgeklommen naar plek drie in de Expertklasse, ligt dus niet aan mij!
Hebben jullie vanmiddag ook die kinderen met die gele veiligheidshesjes en SLS-zonnebrillen langs de weg gezien, die de deelnemers vriendelijk tot rustig rijden maanden? Het waren lokale, door Bart opgetrommelde marshalls. Op dat stukje was rustig rijden geboden en Bart had bij het langsrijden aan hen gevraagd of ze het leuk zouden vinden daar een rol in te spelen. Met als beloning de fel begeerde gele zonnebril.
Op het terras van Scandic Antwerpen was het een meer dan gezellige boel. Napraten in een gemoedelijke sfeer, de laatste dag voorbeschouwen. Uitleg vragen aan de organisatie, die als altijd niet boven, maar tussen de deelnemers staat. Ook dat is warmte. Namelijk die van de SLS.
Succes allemaal morgen en een behouden aankomst in Scheveningen!
Dag 4: Slag om Zeeland
Uitzetters Bart den Hartog en Peter Rovers hadden het voor de start al aangekondigd: het uiteindelijke klassement wordt gemaakt op de laatste dag. En ze kregen gelijk. Denk niet dat het een Kaffeefahrt werd van Antwerpen naar Scheveningen; het werd zelfs de dag waarop je de meeste controles kon halen! En dus ook kon missen, met alle gevolgen van dien. In het Antwerpse havengebied vielen de eerste strafpunten van de dag al. En op ieder Zeeuws en Zuid-Hollands eiland kreeg je ruim de gelegenheid er daar nog wat aan toe te voegen. Speciaal voor de Expertklasse kwam er, bijna op het eind, nog een verrassingsregularity, nota bene op een andere kaart dan degene die je net met veel moeite had ingetekend.
Na een late lunch in Oud-Beijerland konden we dan eindelijk koerszetten naar Scheveningen. En dan voelt eigenlijk iedereen die het finishpodium haalt zich een klein beetje winnaar. De echte winnaars zijn natuurlijk Giel en Arjan van der Palen in de Expertklasse, Ben Vermeer en Peter Spruijt in de Sportklasse en Damiano D’Alba en Bram Janson in de Tourklasse. Klasse mannen, gefeliciteerd!
Dan is er nog een winnaar die we zeker niet moeten vergeten: de complete organisatie van de SLS Classic. Dat bleek wel uit de reacties van ongeveer alle deelnemers (bij elkaar toch 250 individuen). Ik heb er aardig wat gesproken, en geen onvertogen woord op kunnen tekenen. Meest gehoorde commentaar: “Je kunt echt merken dat de hele crew de rally met enorm veel enthousiasme en liefde organiseert. Zowel bestuur als uitzetters, van marshalls tot rekenkamer, van wegzetters tot oprollers, plus het serviceteam.” En zo is het!
Dank dus aan het hele team en graag tot volgend jaar!
Fred Hak | Foto’s: Bloemendal Fotografie
Veel meer SLS-foto’s vind je op https://www.flickr.com/photos/bloemendal-fotografie/albums
