De 51e SLS kan bijgeschreven worden in de geschiedenisboeken. Wat een geweldige belevenis was het weer. Vier dagen hard werken, maar vooral genieten voor bestuurder en navigator. Hieronder vind je een samenvatting van mijn dagelijkse blogjes; een verslag volgt in Octane 012, die verschijnt op 11 oktober.
Vooraf
De BMW van mijn bestuurder Hans Ahlberg heeft net vorige week een grote beurt gehad, dus daar kan het niet mis gaan. De invloed van de sociale media wordt steeds groter: op facebook zijn de deelnemers druk in de weer elkaar op te hitsen en nerveus te maken. Sommigen zijn zelfs al bezig met de vraag wie van de equipeleden het Chopard horloge (voor de Algemeen Winnaar) mee naar huis mag nemen.
Dag 1: De kop is eraf!
De eerste dag leverde mooie routes door Noord-Brabant, België en Limburg op. Met heel veel uitdagingen, niet alleen voor de Toer- en Sportklassers, maar ook voor de Experts. De eerste strafpunten zijn gevallen! Dagwinnaars Eddy d’Hoe-Bjorn Vanoverschelde, Leo van Bekering-Hans-Olav de Wolf en Toni Bieneman-Edwin Roos kunnen tevreden zijn met hun welverdiende haring. Maar er hijgen nogal wat concurrenten in hun nek. Er vielen flink wat strafpunten, hetgeen uitzetter Bart den Hartog de uitspraak ontlokte: “het had van mij eigenlijk wel iets makkelijker mogen zijn”. Nou, van mij ook, want wij hebben vandaag een paar controles te veel gemist. Maar als ik die mag compenseren met het aantal bitterballen dat ik aan de finish gegeten heb, sta ik virtueel ruim eerste. Goed voornemen voor morgen: meer controles vinden en minder bitterballen eten!
Dag 2: Wijze woorden…
Voor ons in de Expertklasse een fantastische avondetappe. Daarom een wat korter blogje, met wat uitspraken die ik vandaag hier en daar opving:
“Kon het nog lastiger dan gisteren? Ja dus.”
“Wat een fantastische route met veel uitdagingen!”
“Geweldige regularity ‘s middags.”
“Zo sta je bovenaan, zo zak je weer een aantal plaatsen…”
“Vier glaasjes water bij de lunch. Kosten: 12 euro. Dat is duurder dan de benzine die ik in mijn auto gooi!”
“Hé Fred, wanneer kom ik eens in je blogje voor?”
“Wat ik je nu vertel moet je niet opschrijven, hoor!”
“We zijn pas op de helft.”
“Jij mag wel eens wat minder bitterballen eten!”
Dag 3: Handicaps
Dag drie zit er op. Er beginnen zich wat klassementen af te tekenen. De leiders in Sport- en Tourklasse kunnen al bijna op twee oren gaan slapen, al zullen ze morgen nog wel bij de les moeten blijven. In de Expertklasse scheiden slechts drie strafseconden de nummers een en twee, die een straatlengte voorsprong hebben op de rest van het veld. Eigenlijk zouden zij in een Superexpertklasse moeten rijden. Maar je kan natuurlijk ook kiezen voor het invoeren van handicaps, net als in de golfsport. Bijvoorbeeld die klasbakken van start laten gaan met 300 strafpunten aan hun broek, terwijl de overige deelnemers met een schone lei beginnen? Of, zoals in de racerij wel gebeurt, strafgewicht toekennen aan de toppers? Op basis van eerdere rallyuitslagen zou je best een formule kunnen bedenken. Zet bijvoorbeeld een wat gewichtige navigator bij een slanke bestuurder of omgekeerd. Ik noem geen namen…
Zelf had ik vandaag weinig last van handicaps. Na twee mindere dagen (zeg maar gerust slechte, want we hebben veel te veel laten liggen) komen we nu eindelijk in de rally. Maar één controle gemist, en dan nog wel op een weg waar we wel gereden hebben! Domweg niet gezien. Beetje laat om nog voor een topklassering te gaan. Maar we zijn van plan om morgen onze huid duur te verkopen. Degenen die kort voor ons staan zijn gewaarschuwd!
Dag 4: Eilandhoppen
Het was al aangekondigd: de laatste dag zou het klassement nog danig om kunnen gooien. Na drie dagen rally kregen we vandaag een echte kaartleesrit voorgeschoteld. Zes trajecten over vrijwel alle Zeeuwse en Zuid-Hollandse eilanden brachten de deelnemers naar de rallykroket in Spijkenisse. Een heel lange omrijconstructie (alleen voor de Expertklasse) om 75 meter gemiste route op te pakken vind ik wat beter passen in een droogrit dan in een rally. Het klopte wel, maar het kostte nogal wat tijd om hem te vinden. En dan, ook alleen voor de Experts, een verrassingsregularity in het laatste traject. Heel leuk gevonden, maar het pakte helaas wat anders uit dan de uitzetters bedoeld hadden. Vrijwel iedereen ging hier de mist in. Gevolg: 85 procent van de deelnemers haalde het maximum aantal strafpunten op de regularity. Omdat er op de goede route ook nog een weg plotseling afgesloten was, moest er ad hoc als oplossing een keercontrole geplaatst worden. Als je vervolgens als organisatie concludeert dat de regularity zijn doel voorbij geschoten is, moet je een beslissing durven nemen: de regularity werd geannuleerd. Ik vind dat een sterke beslissing, al besef ik dat hij wel erg zuur was voor één equipe, die hierdoor de overwinning verspeelde.
In Scheveningen werd de karavaan ingehuldigd door familie en vrienden en was de stemming vrijwel unaniem opperbest. Dat er een plensbui over de Carlton Beachclub stortte, deed daar niets aan af. Diverse deelnemers vroegen zelfs of ze alvast voor volgend jaar konden inschrijven. Dat zegt genoeg over het kaliber van deze SLS Classic. Daarom: heel hartelijk dank aan Cees de Jong en zijn hele team, en complimenten aan uitzetters Bart den Hartog en Peter Rovers! Graag tot volgend jaar!
Fred Hak
